Porady 3 - rysowanie szkła, metalu.

Podczas rysowania przedmiotów szklanych musimy bardzo dokładnie oddać subtelność materii jaką jest szkło. Jest to bardzo specyficzna materia, gdyż cienie nie rozkładają  się równomiernie po całej powierzchni. Wymaga to od nas rysowania wdużym skupieniu i bardzo wnikliwej obserwacji przedmiotu.

Podczas rysowania form z metalu musimy zwrócić także szczególną uwagę na rozkład światła cieni. Podobnie jak w szkle światło zachowuje się bardzo rozmaicie.

Naszkicowanie tego przedmiotu jest zapewne dla każdego proste. Problem zaczyna się
gdy trzeba narysować światło i cień. W metalowych przedmiotach kontrast między partiami ciemnymi i jasnymi jest bardzo intensywny , a można go uchwycić umiejętnie różnicując tony.

Podobnie sprawa wygląda sytuacja w przypadku przedstawionych poniżej sztućców.

Pamiętajmy by nie bać się pokazywać kontrastów i różnic w światłocieniach, prowadzi to do sukcesu w rysowaniu takich przedmiotów. Najważniejsze to nie bać się skontrastować ze sobą  bieli z czernią. Bardzo wielu początkujących rysowników boi się  tego, co powoduje, że ich prace są nudne, są bardzo stonowane i nie przyciągają  wzroku widza. Nie bójmy się robić rysunków ostrych, wyrazistych, co wcale nie oznacza, że mamy się  wyzbyć delikatności i miękkości kreski. Musisz starać się łączyć ze sobą różne kontrasty nie zapominając o delikatności i o wyrażaniu emocji swoją  pracą.

Porady 2 - rysowanie

Na początku najlepiej wybrać ołówki kilku firm, po krótkim czasie zobaczysz którymi rysuje Ci się najlepiej i z którym ołówkiem czujesz się najbardziej swobodnie na desce. Co do papieru to też polecałbym Ci, jeśli jesteś początkującym rysownikiem, kupno kilku rodzajów papieru, by wybrać najlepszy dla siebie. na papierze o gładkiej powierzchni łatwiej rysować mniejsze formy i drobne detale. Zaletą gruboziarnistego papieru o nierównej, szorstkiej powierzchni jest możliwość uzyskania linii lekko przerywanej, co daje efekt urozmaiconej faktury: papier taki utrudnia też rysowanie zbyt małych form.  

Dla początkujących rysowników przydatne są bloki rysunkowe, które można wszędzie wziąść ze sobą.                                                                                                                                                                                          

Bardzo ważny jest sposób trzymania ołówka czy pędzla oraz postawa przy desce bądż sztaludze.

Naturalnym odruchem początkującego rysownika jest trzymanie ołówka w dłoni w sposób, jakim zwykle trzyma się pióro. Trzeba jednak spróbować ująć go tak, jak trzyma się  pędzel czy pałeczkę, ale trzymać nie kurczowo, lecz lużno. Ujmując bowiem ołówek swobodnie łatwiej jest kreślić nim prawidłowe, płynne linie.

Rysując w pozycji siedzącej z deską opartą na kolanach należy trzymać ołówek na wysokości ramion i patrzeć na rysunek pod kątem pozwalającym bez przeszkód obejmować wzrokiem płaszczyznę rysunku.

Odpowiedniejsze jest rysowanie w pozycji stojącej, do czego potrzebna jest nam sztaluga.

Należy wtedy pamiętać o odpowiedniej odległości od rysunku, odległości pozwalającej nam na swobodne ruchy ręki.

W każdej chwili można się lekko cofnąć od sztalugi i ocenić dotychczasową pracę. Szczególnie początkującym rysownikom bardzo polecam po zakończeniu fazy szkicu odejście od rysunku na 2-3 metry i spojrzenie na swoją pracę , gdyż to pomoże nam już w pierwszym etapie rysowania usunąć  powstałe błędy.

Bardzo ważne jest abyśmy od początku starali się robić rysunki na dużym formacie, nie należy się bać formatów B2 czy A2 (B2 to format, na którym rysuje się prace, na egzaminach na architekturę). Pozwoli nam to oswoić się z formatem i sprawi, że po pewnym czasie będziemy się czuli pewnie zarówno na dużym formacie jak i na A4.

Porady 1 - malowanie farbami olejnymi - światło i cień

Przystępując do malowania np. martwej natury, typu owoce, wazony, kielichy, i inne, powinniśmy brać po uwagę szczególnie porę dnia, kiedy to światło jest najbardziej intensywne, lub możemy sobie samemu stworzyć światło, (lampka, świeca), wówczas ustawiamy sobie w dowolny sposób swoją kompozycję przedmiotów, którą zamierzamy malować, (może światło padające z okna), (jeśli tego nie zrobimy to wówczas nasz obraz będzie wyglądał płasko, bez charakteru, po prostu nie będzie żył).nie ma światła nie malujemy, chyba, że tworzymy inne kompozycje, fantazje niepotrzebujące światłocieni.

Ustawiamy sobie światło, które będzie podkreślało naszą wizję, klimat i nastrój.Twierdzisz, mówisz nie było "światła i cienia - był jasny dzień i cienie znikome" więc dlatego obraz Twój jest taki jak go widziałaś, ale bez tych bardzo ważnych świetlnych efektów. Zanim zaczniemy malować, musimy sobie opracować pewien plan, co malujemy, gdzie malujemy i w jakim świetle. W plenerze światło jest raczej rozproszone.
Najłatwiej jest malować o wschodzie słońca lub w rannych godzinach.
Bliski zachód słońca też jest najlepszą porą do malowania w plenerze.
Te okresy światła i cienie są najbardziej intensywne i kontrasty barw są bardzo przyjazne dla malarzy.

Mamy tu przykład studium światłocienia w jasnych kolorach, barwach dnia. w barwach ciepłych, ciemnych. Tylko światło padające na akt kobiecy jest jasne ale sztuczne, bo w dali widać jakby porę nocną. Światło i cień zlewa się delikatnie z barwami a kontrast akcentuje mocno kształty na obrazie i nadaje dziełu wymiarowość, równowagę  klimat całości obrazu.
Kontrast jak zwykle pobudza wyobraźnie odbiorcy, nadaje klimat całości obrazu, zarysowuje głęboko oddzielenie barw od siebie a zarazem skutecznie podkreśla trójwymiarowość obrazu.

Życie obrazu

Obraz nie staje się dziełem sztuki tylko dlatego że został namalowany przez artystę. Dziełem staje się dopiero wtedy, kiedy nabiera kontaktu z odbiorcą, wywiera swój wpływ na tego, kto go ogląda i w ten sposób spełnia swoje artystyczne posłanie w świadomości widza.
Obraz nabiera pełni dzięki widzowi, który go rozumie, podziwia i wzbogaca się o myśli i uczucia jakie w nim wzbudza oglądane dzieło. Popatrzmy na życie obrazu, poczynając od tego w jaki sposób trafia do odbiorcy i na jego współegzystencję.

Tradycyjna forma obrazów chińskich znacznie różni się od europejskiej i to jeżeli chodzi o rozmiary jak i kształt powierzchni. W przeciwieństwie do naszych europejskich form obrazów najczęstszym w Chinach kształtem obrazu jest mocno wydłużony prostokąt. Do tego ramy nie są twarde i sztywne lecz płaskie i miękkie (zwykle wykonane z jedwabiu). Na dalekim wschodzie (chiny, japonia, korea, wietnam, tybet, itp.) dominują obrazy w formie zwojów - juan. Nawiązują do starej tradycji świętych ksiąg - Shoujuan, takich jakie obowiązywały na przestrzeni ostatnich kilku stuleci. W rezultacie na dzień dzisiejszy księgi - zwoje wyparły książki o przewracanych stronicach tzw. "skrzydła motyla". Dawna księga była często kształtu poziomej wstęgi, gdzie znaki pisma zaczynały się od prawej strony i biegły do lewej z góry do dołu. Do dzisiaj w Chinach książki czyta się "od tyłu" z prawej do lewej - tam gdzie w naszych książkach jest koniec, Chińczyk rozpoczyna czytanie. Zwój miał zwykle 20-30 cm. szerokości, a jego długość wyznaczała zawartość w treść. Taki sam kształt miały również pierwsze obrazy namalowane głównie na papierze lub jedwabiu. Były to zwykle ilustracje dzieł literackich z naprzemiennym tekstem. Forma zwojów pionowych prawdopodobnie jest pochodną starych świątynnych chorągwi na których często przedstawiano stojące postacie.

Same obrazy, oraz ilustracje tekstów kaligraficznych były początkowo małych rozmiarów. Zwój pionowy - Guafu, częsta forma przedstawiająca pejzaże, był wysokości dwa lub trzy razy większej niż jego szerokość. Zwój poziomy natomiast był podzielony na fragmenty przypominające ilustracje i przedstawiał epizody opowiadania zapisane od prawej strony. Dłuższe opowieści były przedstawiane od góry do dołu w kilku kolumnach. Z czasem popularny stał się "zwój horyzontalny", na takim właśnie zwoju przedstawiono "Panoramę z podróży", która pochodzi z epoki Song. przykładem może być tutaj dzieło "Rzeka Jangcy długa na dziesięć tysięcy li" ilustrujące bieg rzeki od źródła aż po ujście.       
   Czy kultura chińska jest dla Ciebie równie inspirująca?

Naucz się rysować!

Artykuł, to recenzja jednej z najpopularniejszych książek dostępnych na polskim rynku dotyczącej nauki sztuki rysowania.

Właśnie zakończyłem lekturę książki pani Betty Edwards pt. “Rysunek odkryj talent dzięki prawej półkuli mózgu”.

W zapowiedzi autorka obiecuje, że już po kilku dniach ćwiczeń każdy, kto umie pisać, wykona swój własny, realistyczny autoportret.

Osobiście znam całą masę bardzo inteligentnych i utalentowanych ludzi, którzy kompletnie nie potrafią rysować, a ich rysunki przypominają raczej radosną twórczość kilkuletniego dziecka, niż to, co rozumiemy pod pojęciem rysunku. Sam także nie zaliczam się (niestety) do wyjątków.

Po wnikliwej lekturze i przerobieniu proponowanych przez autorkę ćwiczeń, mogę stwierdzić z ręką na sercu, że rysować każdy z nas - tak naprawdę - potrafi, a główna trudność w tym, że nam się tak nie wydaje, to fakt, że nie potrafimy patrzeć we właściwy sposób.

Bardzo cenne wprowadzenie do tematyki zawierające omówienie roli oraz sposobu funkcjonowania prawej oraz lewej półkuli mózgu, pozwala wysnuć hipotezę, że u większości osób lewa półkula tak bardzo dominuje, że zakłóca, a wręcz nawet uniemożliwia właściwie funkcjonowanie prawej półkuli mózgu, co znajduje swoje odzwierciedlenie w tym, że tak mało z nas potrafi rysować.

Mówiąc inaczej lewa półkula przejmuje te zadania, za które odpowiedzialna jest prawa półkula i w efekcie zabierając się za rysowanie, albo wychodzą nam zwykłe gryzmoły (przez innych nazywane ekspresją w sztuce), albo to samo, co spotkamy na rysunkach kilkuletniego dziecka.

Rysowanie, to domena prawej półkuli i jako taka składa się ona na wiele umiejętności, których opanowanie pozwoli nam realistycznie rysować, a to właśnie większość z nas rozumie pod pojęciem rysowania. Nie zmienia to faktu, że najważniejsza jest umiejętność odpowiedniego patrzenia, gdyż prawdopodobnie nie robimy tego właściwie, a to wielki błąd.

Jak to można sprawdzić? Wyobraź sobie, że chcesz narysować portret jakieś znanej Ci osoby. Skoncentruj się na głowie portrety, a dokładniej rzecz biorąc na tym w jakim miejscu narysujesz na tej głowie oczy swojego modela. W 99% przypadkach oczy zostaną narysowane mniej więcej w odległości 1/3 długości całej głowy, licząc od jej czubka. I to jest wielki błąd, spowodowany brakiem umiejętności patrzenia. W istocie nasze oczy leżą w połowie długości naszej głowy, tj. tama sama jest odległość od nich do czubka głowy, jak i do podróbka.

Kolejny dowód na to, że dominacja lewej półkuli wywołuje w nas nieumiejętność patrzenia, a co za tym idzie potrafi nas skutecznie oszukać, jest następujący:

- narysuj na czystej kartce papieru okrąg z czarną kropką pośrodku.
- cały okrąg pokoloruj na czerwono.
- wpatruj się w czarną kropkę przez ponad minutę.
- po tym czasie przenieś wzrok z czarnej kropki na pustą przestrzeń kartki.

Jeśli wpatrywałeś się wystarczająco długo, to po kilku sekundach zobaczysz taki sam okrąg, ale cały zielony.

Ciekawe, prawda?

Podsumowując, książka bardzo ciekawa, która otwiera oczy na całą złożoność procesu rysowania. Pozwala to diametralnie zmienić swój sposób postrzegania rysunku, jak i całej sztuki.

Przyznam szczerze, że po przerobieniu całej książki w dalszym ciągu nie rysuję realistycznie na tyle, na ile bym chciał. Jednakże kilka rysunków, które narysował w czasie tej pracy jest - według mnie - genialna i jestem strasznie dumny z tego, że to ja je sam bez niczyjej pomocy narysowałem. Daje to duży zastrzyk energii do dalszej pracy i ćwiczeń, gdyż jak sugeruje autorka należy codziennie stworzyć chociaż jeden rysunek.

Jeśli jesteś na bakier z rysowaniem, nie masz do tego żadnego talentu, ani przekonania, że jesteś w stanie i jest sens to zmieniać, to zanim zdecydujesz się na przeczytanie tej pozycji, polecam zaczerpnięte z niej ćwiczenie.

Poproś kogoś, aby przygotował dla Ciebie jakiś portret wykonany przez znanego artystę. Może to być czarno - biała reprodukcja. Ty będziesz rysował ten sam portret, kopiując mistrza, ale widząc oryginał do góry nogami. Chodzi oto, aby nie rysować portretu całej, danej postaci, ale po prostu poszczególne kreski składające się na całość.

Polecam spróbowanie wykonania takiego rysunku, a efekt może Cię przekonać, że jednak masz pewien talent do rysowania, tylko zabierałeś się do tego w nie właściwy sposób. Wtedy pozostaje tylko sięgnięcie do pozycji pani Edwards:).


--
Zobacz na czym polega naprawdę przyjazna dla Twojego mózgu nauka

Nauka nie będzie sprawiać Ci problemów

Artysta wszechstronny - co to oznacza?

Sztuka w dzisiejszych czasach jest coraz bardziej zapominana. W tej chwili jedynie sztuka nowoczesna (film, muzyka, teatr, plakaty itp.) jest zauważalna. Sztuki tradycyjne niestety są pomijane, a jeśli ktoś o nich pamięta to jest to niestety niewielkie grono miłośników sztuki. Jednak mimo przeciwności losu pojawiają się osoby, które pragną mimo wszystko pokazywać światu swoją twórczość i prezentują swoje prace chociażby w Internecie. Wśród nich znalazł się Pan Antoni Walerych, który może być nazwany mianem artysta wszechstronny. Co to oznacza?

Słowa „artysta” nie trzeba chyba nikomu dogłębnie tłumaczyć. Wystarczy powiedzieć, że artystą nazywa się osobę, która swoją twórczością wnosi coś do świata kulturalnego. Sztuką tworzoną przez artystę może być wyrażanie siebie i swojej głębi poprzez różne formy sztuki np. malarstwo, rzeźbę czy sztukę użytkową.

Artysta wszechstronny, to osoba, która swoją twórczość rozszerza na kilka dziedzin sztuki, czyli nie ogranicza się jedynie do rzeźbienia, ale również dobrze czuje się jako malarz czy poeta. Wszechstronność artystyczna to niezwykle pożądane zjawisko, które pozwala stwierdzić, że artysta rzeczywiście jest doskonały i potrafi na wiele ciekawych sposobów wyrazić siebie i swoje wnętrze, a tym samym dotrzeć do większej liczby odbiorców.

Wracając do Pana Antoniego to jego wszechstronność jest zadziwiająca. Pan Antoni Walerych to doskonałej klasy rzezbiarz, którego rzeźby to prawdziwe dzieło sztuki, które z powodzeniem mogłoby robić karierę na salonach w Paryżu jako znakomity przykład L’art. Nouveau. Zadziwiające formy, prostota i dokładność w każdym calu pozwalają stwierdzić, że prace Pana Antoniego to zjawisko na skalę światową. Niezwykła umiejętność wyrażania emocji, swojego wnętrza a także zaobserwowanych obrazów to z pewnością cecha artysty wszechstronnego.

Sztuka uzytkowa, jaką uprawia Pan Antoni Walerych, może być wykorzystana jako ozdoba i chluba wielu miejsc. Przykładowo rzeźby takie jak Odkupiciel mogą z powodzeniem stanowić artystyczny wystrój kościołów czy domów. Popiersia wielkich twórców jak Chopin mogą stanowić ozdobę kancelarii prawniczych czy dużych biur i nadawać im renomy oraz doskonałej prezencji. Z pewnością osoby, które odwiedzą miejsca przyozdobione pracami artysty wszechstronnego, będą zachwycone a być może nawet zapragną same posiadać cudowne dzieła sztuki, które wychodzą spod rąk Pana Antoniego.

Wszechstronność artystyczna jest darem dla artysty –tego nie da się ukryć. Niektórym artystom czasem kończy się wena i pomysły na wyrażanie siebie. Możliwość skorzystania z innej formy sztuki zawsze daje okazję do wyrażenia siebie w inny sposób. Wystarczy odwiedzić stronę Pana Antoniego i dział galeria, by zobaczyć na własne oczy, że podobne emocje można pokazać na różne sposoby, a oba sposoby są równie poprawne i robiące równie wielkie wrażenie.

Kowalstwo artystyczny, które uprawiane jest przez wszechstronnego artystę, o którym tutaj mowa, jest warte obejrzenia, dlatego zapraszamy do obejrzenia zawartości strony prezentującej twórczość prawdziwego artysty. Gwarantujemy, że każdy miłośnik sztuki będzie zachwycony zdolnościami prezentowanymi przez Pana Antoniego.                    

Obrazy nowoczesne i techniki

Artykuł przybliżający w jaki sposób powstają obrazy nowoczesne. Dowiesz się w nim o technikach jakie wykorzystują współcześni artyści do tworzenia dzieł sztuki.
Współcześni artyści nie poprzestają tylko na kultywowaniu tradycyjnych technik malarskich. Wzbogacają je stale o nowe formy wyrazu. Przykładem może być kolaż, czyli technika, która swój początek miała w epoce kubizmu. Polega ona na tworzeniu obrazów korzystając z takich materiałów jak gazety i wszelkiego rodzaju tworzywa. Obrazy nowoczesne tworzone są także z różnych, nie mających nic wspólnego z malarstwem materiałów, np. piasku, cementu, słomy czy drewna. Taką twórczość doskonale opanowali Jean Dubuffet i Anzelm Kiefer, jedni z najbardziej znanych współczesnych artystów. Bardzo dużo nowych, niedostępnych wcześniej możliwości stwarza technika komputerowa. Dzięki niej współcześni artyści tworzą obrazy nowoczesne na tzw. płótnie cyfrowym. Do tworzenia takich obrazów wykorzystuje się np. programy, jak popularny Photoshop, czy Painter. Gotowe obrazy można następnie przenieść na tradycyjne płótno.
Anselm Kiefer, to bardzo znany współczesny artysta niemiecki, który do tworzenia swoich dzieł wykorzystuje przeróżne materiały. Twórczość Anselma Kiefera opiera się na krytycznym spojrzeniu na historię jego ojczyzny. Jego obrazy nowoczesne charakteryzują się między innymi bogatymi i reliktowymi strukturami w których wykorzystywane sa często takie materiały jak ołów, szkło, drewno oraz fragmenty różnych roślin. Podstawą większości obrazów jakie tworzył są zamalowane zdjęcia. Artysta tworzy także rzeźby z ołowiu, drzeworyty oraz akwarele. Jego nowoczesne obrazy znajdują się w wielu muzeach i prywatnych zbiorach w Niemczech oraz w całej Europie.

Jean Dubuffet to artysta, którego trudno przyporządkować do konkretnego stylu. Odrzucał on tradycyjne techniki i formy wyrazu na płótnie i podobnie jak Anselm Kiefer malował obrazy nowoczesne wykorzystując do tego przeróżne materiały. Był on blisko związany z przedstawicielami art brutu, czyli nieprofesjonalnej sztuki zwaną „sztuką marginesu", którą on sam traktował jako profesjonalną. Podobnie traktował twórczość osób chorych umysłowo oraz dzieci.
W obecnych czasach powstaje wiele nowoczesnych obrazów, których autorów być może nigdy nie poznamy. Taka sytuacja ma miejsce w przypadku graffiti. Polega ono na malowaniu różnego rodzaju symboli, napisów a także obrazów na ścianach budynków, wiaduktów i innych powierzchniach. Z reguły odbywa się to w sposób nie zgodny z prawem. Wiele osób zajmujących się tworzeniem tego typu malunków posiada bardzo szerokie zdolności. Jest kilka technik malowania na ścianach. Takie obrazy nowoczesne powstają najczęściej z wykorzystaniem sprayów z farbą, rzadziej stosowane są pędzle i farby akrylowe. Grafficiarze za pośrednictwem swoich obrazów, bardzo często wyrażają swoje poglądy na różnego rodzaju tematy. Jednak w obecnych czasach te nowoczesne obrazy powoli przestają być tylko przedmiotem buntu. Organizuje się wiele spotkań podczas których grafficiarze mogą legalnie dać upust swoim talentom. Coraz częściej graffiti stosuje się świadomie jako element dekoracyjny różnego rodzaju lokali, budynków oraz innych budowli.
Sztuką która rozwija się w zastraszającym tempie jest sztuka komputerowa. Obecnie wielu artystów wymienia tradycyjny pędzel i płótno na rzecz komputera, którzy stwarza nieograniczone możliwości wyrazu. Nie znaczy to jednak że technika ta jest prosta. Wymaga ona ciągłego dokształcania się. Wynika to między innymi z bardzo szybkiego rozwoju technik komputerowych. Obecne programy graficzne jak np. Photoshop posiadają bardzo dużą liczbę narzędzi, o szerokich możliwościach, lecz aby je wszystkie poznać i opanować należy poświęcić sporą ilość czasu. Tego typu obrazy nowoczesne zapisane jako zera oraz jedynki na dysku twardym komputera można przenieść na płótno wykorzystując do tego specjalne narzędzia.
Warto także wspomnieć w zasadzie o miliardach stron internetowych jakie znajdują się obecnie w internecie, a także o grach komputerowych, programach oraz efektach specjalnych w filmach. Wiele spośród nich to prawdziwe dzieła sztuki. Niestety szczególnie w przypadku stron internetowych większość takich dzieł nie jest odpowiednio doceniana i często w ogóle nie zauważana.